Nog nooit heb ik het zo stil meegemaakt op het landgoed. Frans zegt dat het lijkt op 1995, met de evacuatie destijds, vanwege het hoge water en de dreiging van dijkdoorbraken. Hij bleef toen hier met zijn ouders, omdat ze het Grote Huis niet wilden verlaten. Ze hadden een bootje voor de deur, voor het geval dat het water zou komen. Zijn ouders vonden het niet prettig, want zij kregen er een oorlogsgevoel van. Die stilte en die angst. De dreiging. Dat gevoel hebben wij toch ook een beetje. Aan de ene kant zou je willen genieten van de rust en de stilte, de bloesem en de vogels. En stiekem doen we dat ook wel. Maar aan de andere kant is daar die angst voor corona, de angst voor wat er met ons bedrijf nu gaat gebeuren, de angst dat de Landgoedfair niet door kan gaan, alles is onzeker..

Het lijkt een nare droom. Vanochtend zei de dominee het nog tijdens de online kerkdienst die wij ’s zondags kijken, van de Protestante kerk in Beesd, waar wij normaal gesproken naartoe gaan.

Een nare droom, die werkelijkheid is. Hoe kan het dat de hele wereld op zijn kop staat? Alles wat normaal was, is het nu niet meer. Al die jaren dat ik hier woon – dit jaar 25 jaar – hebben wij gebouwd aan ons bedrijf. We groeiden van 1 medewerkster op kantoor en 5 mannen in onderhoud en op de boerderij, naar een team van 180 medewerkers in al onze takken, van boerderij tot pannenkoekenhuis, locaties, kaasmakerij, 2 winkels en kantoor. Daarvan zitten er nu ruim 150 thuis te wachten tot ze weer naar het landgoed kunnen komen om aan het werk te gaan.

In het begin dachten we nog, we werken op kantoor wel door. Maar ook dat hield op door de angst om elkaar te besmetten. Onder druk van alle oproepen die op tv voorbij kwamen besloten wij dat het beter was dat iedereen thuis zou werken. Het Pannenkoekenhuis was ook al dicht, het enige wat wel doordraait is onze meest circulaire tak; de boerderij die melk produceert, de kaasmakerij en de productie van delicatessen en de Landgoedwinkel in Beesd. In De Landgoedkeuken Utrecht zijn we noodgedwongen dicht gegaan, want daar was geen publiek meer in de straten.

Wel hebben wij voor de bloesemtoeristen, die nog volop hun auto’s parkeren bij de Stapelbakker, een busjes met koffie/thee en taart staan om mee te nemen. Ter plekke opeten mag niet, dus we hebben wat picknicktafels neergezet langs de Notenlaan, zodat mensen daar lekker kunnen zitten.

De Landgoedwinkel is ook aangepast aan de nieuwe tijd. Er is een aparte in- en uitgang gecreëerd en er mogen maximaal 4 bezoekers per keer naar binnen. Gelukkig hebben onze fans de webshop ontdekt. Daarop doen we steeds leuke aanbiedingen met onze kaas en delicatessen. Voor een grote klant hadden we al zo’n 2000 stukken kaas gesneden en vacuüm verpakt, bijvoorbeeld. Die is gelukkig wel 3 maanden houdbaar, maar toch, het zou zonde zijn om ze weg te gooien! Beter om ze voor een aantrekkelijke prijs aan te bieden.

Wat de Landgoedfair betreft hopen we volgende week meer te weten over de besluiten die genomen worden met betrekking tot grote evenementen deze zomer. Het ziet er somber uit, want de burgemeesters van de grote steden willen een verbod op festivals en sportwedstrijden met publiek, maar we hebben nog hoop dat een Fair wellicht als grote markt wel mag plaatsvinden.

De rust en de stilte geven een hele andere beleving van het landgoed en ik hoop dat u hiervan gebruik maakt om er toch even uit te gaan en te genieten van de natuur op zijn best. Gisteren liep ik met een vriendin (1,5 meter uit elkaar) over een stille Appeldijk zonder fietsers en wij besloten helemaal stil te zijn, om de vogels te horen en de bloesem echt op je in te laten werken. Dan prijs ik mij ontzettend gelukkig dat ik op deze prachtige plek mag wonen en elke dag mag genieten van de bomen, de vogels en de planten, die zich nu razendsnel ontwikkelen.

Onze missie is het landgoed te behouden voor volgende generaties. Niet alleen onze generaties, maar ook die van onze gasten. Wij blijven positief en slaan ons hier hopelijk wel doorheen.

Iedereen heeft zo zijn of haar zorgen en het allerergste is natuurlijk als een naaste ziek is of overlijdt, gelukkig is ons dat nog niet overkomen, maar wellicht u wel. Als dat zo is, wens ik u heel veel sterkte toe en alle andere lezers, het allerbeste en blijf gezond!

Nathalie